ในบ้านไม้ชายคนหนึ่งพักอาศัยอยู่คนเดียวมาหลายปี อาจจะตลอดชิวิตเลยของเขาเลยที่ทำทุกอย่างเพื่อตัวเอง บ้านหลังนี้มันห่างไกลจากผู้คน เป็นบ้านที่เขาเลือกจะสร้างตรงที่ที่ไม่มีใครเข้าไปเพื่อความสงบและความเป็นส่วนตัว ทุกๆวันจะมีคนท่องเที่ยวผ่านมาแวะทักทายและจากไปแต่วันหนึ่งหญิงสาวคนนึงที่เดินทางผ่านมาและหาทางกลับบ้านไม่ได้ ชายเจ้าของบ้านเลยเสนอให้พักอยู่ด้วยเรืองราวมันจะเริ่มเหมือนเรื่องอื่นๆที่เจ้าของบ้านต้องตกหลุมรักหญิงคนนั้นและเหนี่ยวรั้งไม่ให้เธอไป ทั้งคู่ใช้ชิวิตอยู่ด้วยกันมาเป็นปี ตลอดเวลาชิวิตประจำวันของเขาคือหาอาหาร เข้าป่าไปหาไม้ฟืนและสร้างบ้านให้ใหญ่ขึ้นเพื่อรองรับอนาคตตามประสาผู้ชาย
ในทุกๆปีจะมีช่วงเวลาที่หิมะตกหนักจนทำให้บ้านทั้งหลังเป็นสีขาว สิ่งเดียวที่ทำให้คนในบ้านนั้นอยู่ได้คืออาหารที่เก็บไว้และเตาผิงกับไม้ฟืนแน่นอนชายเจ้าของบ้านบางครั้งก็เอาไม้ฟืนมาต่อเติมบ้านทำให้ไม้อาจจะไม่พอ แต่ในใจเขาคิดว่าถ้าไม้ไม่พอเขาจะไปออกไปหามาเพิ่มได้ หิมะก็ตกยาวนานจนไม้ไม่พอเขาบอกกับหญิงคนรักว่าเขาขอไปหาฟืนเพิ่มอาจจะไปหลายวันแต่เขาจะกลับมาแน่นอน ทุกๆวันหญิงสาวคิดว่าเมื่อไรที่ชายคนนั้นจะกลับมา แต่พอชายคนนั้นกลับมาเธอก็ดีใจไม่ใช่เพราะว่าได้ฟืนมาแต่เพราะว่าได้เจอหน้ากันแต่ด้วยกำลังของชายคนนั้นทำให้ฟืนไม่เพียงพอที่จะอยู่ได้นานเขาจึงตัดสินใจบอกกับหญิงคนรักว่าคราวนี้เขาจะออกไปนานอาจเป็นอาทิตย์เพื่อให้ได้จำนวนมากขึ้นจะได้อยู่กันได้นานๆ หญิงคนรักเสียใจร้องไห้ขอร้องเขาว่าอย่าไปเลยแต่เขาไม่เข้าใจว่าทำไมต้องร้องไห้แค่ไปหาฟืนมาเองแล้วเขาก็จากไป เวลาผ่านไปในบ้านเริ่มหนาวเย็นขึ้นเพราะว่าฟืนนั้นน้อยลงเรื่อยๆ หญิงผู้รักของเขาเริ่มหาทางออกด้วยตัวเองระหว่างที่รอ เธอได้นำเฟอนิเจอต่างๆที่ชายคนรักสร้างไว้มาใช้เป็นฟืนไปก่อน วันแล้ววันเล่าของในบ้านก็ถูกนำมาใช้เป็นฟืนเพื่อสร้างความอบอุ่น
จนถึงวันที่ชายคนรักกลับมา เขาแปลกใจว่าทำไมบ้านถึงไม่มีไฟเปิดอยู่ ท้ายรถม้าที่เต็มไปด้วยไม้ฟืนและไม้สร้างบ้านที่เขารวบรวมมาตลอดสัปดาห์ถูกจอดทิ้งไว้ เขาวิ่งเข้าไปที่บ้านสิ่้งที่เขาเจอคือ จดหมายลาของหญิงสาวคนนั้นคนที่เขารักและผูกพันธ์เนื้อความในนั้นบอกให้เขารู้ว่าทำไมถึงต้องจากไป เธอยอมสละบ้านที่เธอจากมาเพื่อมาอยู่กับเขาแต่สิ่งที่เขาทำตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันมันแสดงออกเหมือนว่าชายคนรักทำเพื่อตัวเขาเอง เธอไม่ต้องการบ้านที่ใหญ่โตหรือฟืนที่มากมายใช้ไม่หมด เธอต้องการแค่ความอบอุ่นที่มีให้กัน เรื่องมันดูง่ายๆแต่ทำไมชายเจ้าของบ้านเขาไม่เข้าใจ จนวันนี้ชายเจ้าของบ้านยังอาศัยอยู่ที่เดิมในบ้านที่ว่างเปล่า ไม่มีเฟอร์นิเจอเลยมีเพียงเตียงนอนและเตาผิงพร้อมไม้ฟืนจำนวนมากที่เขาหามา เรื่องราวมันต้องการตอนจบอยู่ชายเจ้าของบ้านก็ยังคงดำเนินชิวิตต่อไป
ปื๊ดดดดด ปาดน้ำมูก น้ำตา รุสึกเผ็ดมาม่าที่กำลังกิน
5555
กูอ่านแล้วเศร้ามาก
แต่มึงบอกกูให้เลี้ยวผิดทาง น้ำเลยท่วม
แล้วก็กินโมจิ จบ.
555+
ตกลงว่า พริงเกิ้ล สีม่วงมึงซื้อที่ไหนนะ
Food Land (-_- !)
เศร้า ซึ้ง สู้ๆนะคุงพี่ ตอนจบต้อง happy แน่นอน